Jane Austen - Duma i Uprzedzenie - Recenzja :)

Szczerze ? Pierwsze co pomyślałam,że to nic ie warte,tanie romansidło jakich pełno. Jakże się zdziwiłam...

Druga część opisu doskonale oddaje moje odczucia na temat książki. Jest niezwykle ciekawa i nie tak infatylna jak współczesne romanse. Dialogi są ironiczne i potrafią rozbawić do łez. Akcja jest wartka i szybko przybiera nieoczekiwany kierunek. Postaci są tak barwne i różnorodne,że tworzą skomplikowany, ale harmonijny obraz ówczesnego angielskiego życia.  Archainczny język jest tu tak plastyczny i świetnie pomaga w wczuciu się w klimat,że nie sposób się zakochać w książce. Zdawało się ,że będzie męczył czytelnika ,ale powieść czytało się tak łatwo,że nie mogłam przerwać. Zabawne oraz smutne sytuacje pokazują przemiany bohaterów  i ich zawiłe charaktery.  Początkowo główną bohaterką zdaje się być kto inny niż potem. To ciekawy element zaskoczenia.

Najbardziej podobała mi się Elizabeth- odważna,nie stroniąca od szczerych uwag. Uwielbia książki, nie ulega presji- zawsze sama podejmuje decyzje i sama bierze sprawy w swoje ręce. Nie nawidzi dumy i próżności. I jak na złość  poznaje  przystojnego i bogatego pana Darcy'iego,który zdaje się to wykorzystywać bez skrupułów.

"Duma ma związek z tym co myślimy na własny temat,próżność zaś z upragnioną przez nas opinią innych."

 Na dodatek  Darcy jest pyszny,zarozumiały,dumny i ... bardzo tajemniczy. Jego charakter jest wprost zbiorowiskiem wszystkiego tego,czego Elzabeth nie nawidzi. Nie dopuszcza do siebie ludzi ,których nie zna,dlatego odmawia Lizzi'e tańca,ponieważ jego partnerka "jest tylko znośna ". Niestety dziewczyna słyszy te słowa,utwierdzając sie w przekonaniu,że to najbardziej ponury i dumny człowiek jakiego zna.  

"-Niewątpliwie-odparł Darcy,do którego skierowana była ta uwaga -nikczemność kryje się we wszystkich sztuczkach stosowanych przez kobiety w celu usidlania mężczyzn. Cokolwiek nosi znamiona przebiegłości,zasługuje na pogardę."

Ten jednak widząc jej upór i podziwiając to ,że dziewczyna wcale nie chce mu się przypodobać i jest szczera w odróżnieniu od innych panien, zaczyna pałać do niej skrywanym uczuciem. Co jednak stanie się jeśli dziewczyna się o tym dowie, w dodatku wiedząc,że  pan Darcy przycznił się do rozpadu związku jej ukochanej siostry i przyjaciela Darcy'iego -Pana Bingley'a ? Książka pełna jes cudownych postaci. Każda jest inna i każda na swój sposób ciekawa.  Każdy znajdzie bohatera,który w jakiś sposób jest do niego podobny i w jakiś sposób się nim utożsamia.

"-Zwykłem uważać poezję za strawę miłości- wtrącił Darcy.-Być może dotyczy to niezłomnego,szlachetnego uczucia. Nie trzeba wiele,aby podsycić mocny płomień. Jednak dla wątłej namiętności byle sonet może okazać się zgubny. -[ powiedziała Elizabeth]"

Nie będę się rozpisywać na temat fabuły.  Na pewno sięgnę jeszcze po jakąś książkę Jane Austen,która podarowała mi kawałeczek interesującej i bardzo  charakterystycznej dawno-angielskiej kultury- kultury uprzedzenia,majątku,powiązań rodzinnych,małżeństw,pieniędzy,zbytniej poufałości,podróży,miłości i... dumy.

Moja OCENA : 10/10 - nie mogło być inaczej.  Wartka,interesująca fabuła, archaiczny ale zrozumiały język,bogate opisy angielskiej kultury,zawiły wątek miłosny,ciekawe postaci sprawiają,że książka to czysta przyjemność. Polecam także film ,który uciął niestety ostatnią rozmoe Darcy'iego i  Elizabeth,która była kwintesencją ich miłości i opisywała rozwój ich uczucia. Niemniej jednak polecam  ;)